ZDRADA

Co się dzieje, że ludzie zdradzają się na potęgę? Małżeństwa się rozpadają, bo mężowie kopulują z koleżankami z pracy, żony depilują ci*ki dla kolegów męża!

Taka rzeczywistość sprawia, że myślę czasami, co bym zrobiła, gdyby mój mąż pewnego pięknego dnia stanął w drzwiach i rzekł: „kochanie, zdradziłem Cię”.

No bo pomijając fakt, że wpadłabym w furię i rzuciła w jucha tym, co bym akurat miała pod ręką (licząc na to, że byłaby to kula miotacza ;), coś bym zrobić musiała. Przecież nie położę się i nie umrę. Młode są, żyć trzeba.

Tylko jak? 

Z nim? 

Bez niego? 

Na trochę?

Na zawsze? 

Z wyrzutami? 

Z amnezją wsteczną??

Nieraz się zastanawiam, w jaki sposób zdradzone kobiety mogą nadal dzielić życie z facetem, który pieprzył inna kobietę, w czasie kiedy one pieprzyły kotlety z kością, które on tak uwielbia.

Jak można najpierw przebaczyć, potem znowu zaufać, a kiedyś może nawet zapomnieć??

I czy w ogóle można?

Czy może jednak od tej już pory życie wszystkich tych zdradzonych kobiet, które wybaczają, mniej lub bardziej miłosiernie, to życie w poczuciu permanentnej niepewności, udawanej ufności i na zawsze już zranionego serca?

Oczywiście, że jest zdrada i zdrada i zdrada.

Wszystkie obrzydliwsze od brudu za pazurami, ale generalnie rzecz biorąc możemy ją podzielić na zdradę z z serca i zdradę z penisa. 

O ile ta pierwsza przeważnie zwiastuje nie tylko wytłuczenie wszystkich talerzy, ale i nieuchronne rozstanie, o tyle ta druga może, że się zakończy jedynie poobijanymi garnkami. 

O ile zdrada z penisa łamie kobiece serce, o tyle zdrada z serca rozwala je w drobny mak.

Jak Wy, kobiety - bo to do Was, mimo, że my też czasem zdradzamy ;), kieruję ten post – potraktowałybyście zdradę? Kurwy w powietrzu, latające talerze, zgoda, rozwód? A może zemsta??

Dla mnie życie z facetem, który by mnie zdradził, byłoby porównywalne z żywotem żuczka gnojarza: niby kulasz z nim dalej to całe życie tyle, że smród jest okropny i nie do wytrzymania.