Miasto śmierci

Foto: casalcubabarcelona.wordpress.com 

Być może emocje, towarzyszące mi podczas oglądania filmu „Miasto śmierci”, nie byłyby tak intensywne, gdyby nie fakt, że w 1997 roku spędziłam w tym mieście kilka godzin. Perspektywa 16 lat zrobiła swoje, skutecznie zamazując realność tamtych wydarzeń, kiedy to we wrześniu 1997 roku razem z łotewską koleżanką, wynajęłyśmy kierowcę i przekraczając granicę amerykańsko-meksykańską znalazłyśmy się w jednym z najniebezpieczniejszych miast świata – Juarez!

Jadąc tam, nie miałyśmy świadomości, że oto dwie młode dziewczyny, o przyciągającej uwagę tubylców, słowiańskiej urodzie, ruszają w miasto o niechlubnych, alarmujących statystykach, które ostrzegają:

kobieto, strzeż się Juarez, możesz tam zostać na zawsze!!! 

 

Pamiętam ten dzień jak przez mgłę. Był upał, żar lał się z nieba, co o tej porze roku, przy tej szerokości geograficznej jest normą. I my - dwie białe niewiasty w kusych sukienkach, bezbronne, jakby na tacy podane. Halo, tu jesteśmy, mordować i gwałcić możecie! Lub odwrotnie :)

Ufność do obcych mam skąpą, ojciec - komisarz dochodzeniówki - córki swe dwie ukochane, przed złem tego świata przestrzegał. 

Zdrowy rozsądek jednak i mnie zawiódł, ku przerażeniu ojca i matki (którzy tak de facto nawet nie wiedzieli, gdzie jestem, komórek wtedy nie było, a nasze plany turystyczne były, delikatnie mówiąc, spontaniczne). Miasto śmierci na mej drodze stanęło....

Wjazd do Meksyku to pestka, gorzej w odwrotną stronę! Dokumenty niezbędne przy wjeździe okazałyśmy, upewniając się, że z wjazdem powrotnym do Stanów nie będzie problemu. Niepewność jednak i strach, czy wyprawa do Juarez nas nie pogrzebie (teraz dopiero zdaję sobie sprawę z dosłowności tych słów) towarzyszyły mi całą drogę. Z całej meksykańskiej wyprawy skrawki niewielkie pamiętam – kościołów dziesiątki, nowobogackich willowe dzielnice, obskurne osiedla meksykańskich biedaków. 

I sklep jakiś z pamiątek stosami, którego właściciel ze złotym zębem i chytrym, lisim uśmiechem zapytał, czy jestem wolnego stanu, bo żony dla pierworodnego mu trzeba.... Niezły musiał mieć ubaw na widok mojej miny :(

Po kilku godzinach jeżdżenia po 1,4 milionowym mieście, czas powrotu (jednak :) nastąpił. Kolejka w stronę amerykańskiej granicy końca się zdawać nie miała. Minuty wiecznością się stały. Serce w mej piersi waliło.

Co jeśli Lucinda-celniczka wjazdu do Stanów odmówi? Co jeśli taksówkarz nikczemny, w zmowie z gangów członkami? Wjechać do Stanów się nie da? Dokumentów potrzebnych turystki nie mają? Oj, jaka szkoda, oj, jak mi przykro :(. Juarez Was zatem pogrzebie... ooops... poratuje w potrzebie, rzecz jasna :)

Ufff, nie tym razem :). Z Meksyku wypuścili! Dokumenty potrzebne turystki miały, taksówkarz człowiek porządny, na miejsce niewiasty odstawił. Żegnaj Meksyku, witaj Ameryko :).

Na zawsze podróż tę zapamiętam, tym bardziej, że cała i żywa wróciłam, długo jeszcze ekstremalności mych poczynań nieświadoma. 

Ilekroć „Miasto śmierci” oglądam, wspomnienia sprzed lat nastu wracają. Choć nie tak, jak te filmowe (a jednak życiowe), tragiczne. I sprawę sobie zdaję, że los prowokowałam, a szczęścia niż rozumu, dzięki Bogu, więcej miałam! Amen!

 JUAREZ- od roku 1993 w mieście masowo giną młode kobiety i dziewczyny. Szacuje się, że do końca lutego 2005 roku zaginęło wg danych oficjalnych bez wieści ponad 400 kobiet. Nieoficjalnie mówi się, że ta liczba może być zaniżona nawet dziesięciokrotnie. Policji udało się odnaleźć około 370 ciał zaginionych. Ciała porzucane są w opuszczonych budynkach i placach na terenie miasta, a także na pustyni za miastem w okolicy góry Cristo Negro.

W 2007 roku została wydana w Polsce książka "Miasto - morderca kobiet" autorstwa Jeana-Christofa Rampala oraz Marca Fernandeza. Zamieszczone są w niej materiały dotyczące popełnianych morderstw na kobietach w Juárez, a zebrane podczas dwuletniego śledztwa dziennikarskiego, przeprowadzonego przez autorów. Pozycja ta prezentuje także teorie Fernandeza i Rampala, wyjaśniające dlaczego w tym rejonie dochodzi do tego typu przestępstw. Jedną z nich jest szeroko rozpowszechniony "kult macho", związany z historią narodu meksykańskiego (legenda Malinche).

W 2006 roku zainspirowany wydarzeniami w Ciudad Juarez powstał film "Bordertown" (Miasto śmierci) z Jennifer Lopez i Antonio Banderasem w rolach głównych.